EFSANEYDİ AŞKIMIZ
Yusuf’la Züleyha tekrar kavuştu,
Kapımdan usulca girdiğin gece. Yüreğim Kafdağı burcunda kuştu, Hasreti gurbete sürdüğün gece. Mecnun sevdasını çöllere serdi. Yel kaptı, götürdü, Leyla’ya verdi. Dizeler canlandı; âlem delirdi, Kalbimde kendini gördüğün gece. Ferhat çıkageldi su seferinden. Şirin iksir sundu gül ahmerinden. Tezene çatladı orta yerinden, Sazının telini gerdiğin gece. Kerem gömleğini sattı mezatta, Aslı’ya randevu verdi sıratta. Söz bir, yemin birdi; ağlaştık hatta Saçımla saçını ördüğün gece. Arzu Kamber’ini o gece buldu. Bir cana dönüştü, iki kayboldu. Açılan ak duvak güvercin oldu, Vuslat bağlarını derdiğin gece. Süleyman Hürrem’siz olabilir mi? Ya Tahir? Zühre’siz kalabilir mi? Allah’tan başkası bilebilir mi Bu aşkı, murada erdiğin gece? Mücella Pakdemir |