‘’İstanbullular geminin altında
Kadınları sorarsan onlar da öyle
Şişeler de geminin altında, Güzin de
Allahtan beni kimsecikler görmüyor
Canımın istediğini yapıyorum
Çırılçıplak sularda yıkanıyorum, utanıyorum
Güzin utanmak istiyor ama nerde
Nasıl utanacak bu boş şehirde…’’(Alıntı)

Sözcükler, Güzin…
Ah, nazenin sevgilim, dirliğim, dinginliğim…
Ah, Güzin hala saklıdır içimde saf ergenliğim.
İllet rüzgâr şafağın emrinde Güzin
Sense dizlerimin dibinde
Serildiğim şu makber
Oysaki dolunayda saklı bir ışığım ben Güzin:
Ve sen, beni benden eden kadın
Kallavidir benim aşkım ve yanıktır ucu
Yandığım ne ki Temmuz güneşinde:
Güzin’dir benim yakıcılığım
Yana yakıla sevdiğim bunca kadın ne ki, Güzin?
Sen benim uysal kısrağım:
Ah, kınandığım ne ki Güzin?
Ben nasıl da kırgın ve kırmızıyım:
Gözlerimse ateş saçan
Yüreğimse içime üflenen sur gibi
Simanda saklıyım, Güzin
Sireni ölmüş devriyelerden kalan geride
Ah, Güzin ben severek tozu dumana kattım.

Nazenin kadın.
Semazen varlığın
Ah, bu tutkulu aşkın müptelasıdır kalemim:
Kanattığın yetmedi
Kardığın da
Kandığımsın sen, Güzin
Bu tekel aşkın tapusu elbet şiirimde saklı
Bir kuytuda sırnaşan gölgeler ne ki, Güzin?
Senin gölgene dahi çıldırıyorum
O ayak sesin
Bazen parmaklarının ucunda dans ettiğin
Ve üstüme örttüğüm yorgandır şiirlerim, Güzin…

Mesken edindiğim
Ve meramım
Matemim de en çok mahremim
Bir yılkı atı gibi nal topluyorum peşinden
Nihavent makamlı gecede
Medet umduğum sensin
Sensiz yaşamak rücu edilesi bir acı
Kayıp ömrümün tutkalı ve tütsüsü
Büyülendiğim gözlerin
Büyüdüğüm kadar büyüttüğüm bir çocuk gibi
Dokunmaya kıyamam ben saçına dahi
Eremediğim bir nihayettir
Ne zamanki uzak kalsam sana
Sensizliğim ç/ağrısıdır yazdığım her şiir…

Ve kilit noktam
Kibirli sevdamsın Güzin
Ah, var ya var ya:
Neden gerçek değilsin neden?
Ya, ben hep mi yakacağım bağrımı
Bağırmadığım gece mi kaldı
Tutsaklığında senin ve şehrin
Ah, benim hayal dünyam
Sensizliğin dilemması kavuşmayan iki yakam…
Ah, Güzin yoksa sen miyim ben?
Bensiz yaşadığın kâfi gelmedi mi?

Yaşamak ve sevmek ne mi?
Yazmaya doyamadığım kadın
Cilaladığım ömrün sureti yok kimsede
Sinen varlığım, dolunayım, yıldızım.
Tükettiğindir sözcüklerim
Tünediğindir yüreğim
Türettiğim bir aşk ve nicesi
Sensizliktir yaşatan beni
İyi ki ulaşılmazsın Güzin
Acılarımın ve yalnızlığımın müptelasıyım
Farz et ki;
Yazmadım ben bu şiiri.