çıplak kaldım dudakların kenarından uçuşan kuşların kanadında. lime lime kör bıçakların dilinde etim çınar dalları kıskanır ısırganı uğur böceğinin kırmızısına adını yazdığımda pıtraklar dolanır paçama günün mor soluşuyla ayrık otuna saklanınca köse kaderim ellerinle sıcacık kopart köklerimi dikenleri bile severim ayarttıkça tenimi uyur gezerim düşlerimde ellerim ilk dokunmalı sana seni okşamalı diye kazırım parmak uçlarıma
sokaktan bir çıplak serseri geçti saçına sakalına sinmiş ellerinin kaderi bir paltoluk düşlere sarılmış yaz ortası çaresiz ayakların kanayan öfkesi küsmüş sokağın lambası ışıklara güllere..
çıplak kaldım gün ortası, serseri gözlerinde zifiri...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
SERSERİ / bir paltoluk düşler şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
SERSERİ / bir paltoluk düşler şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Kendimi katınca, değişiyor çehresi Yarılıp içinden çıkıyor şehrin Sönük bakışlı bir nar tanesi. Ya da; İzmir’i dişliyor, elinde tiner Lağıma düşmüş bir tarla faresi. Bin yıl eziyor yüreğim, Bin adam kadar büyüyor çaresizlik.
İçtiğim çay değil, Anılarını unutan şehirlerin Anasız yüzü. Deminde tas plaklar dönüyor. İçimde bir yetim gülüyor. Bir yetim gülerken Olana bitene, Bin yetim de sövüyor. Ve inadına severken nasırlarımı
şiirinizle yeni tanıştım biraz sesleştim onunla ve dilinin dilime yakınlığıyla sevdim şiiri saygılarımla
çıplak kaldım dudakların kenarından uçuşan kuşların kanadında. lime lime kör bıçakların dilinde etim çınar dalları kıskanır ısırganı uğur böceğinin kırmızısına adını yazdığımda pıtraklar dolanır paçama günün mor soluşuyla ayrık otuna saklanınca köse kaderim ellerinle sıcacık kopart köklerimi
Dudaklarım hiç bu kadar kanat çırpmadı özgürlüğe ve hiç yakın olmadı ölüme.Kuşlar ki dokunamadığım kaderimdi.uğur böceği gibi al al olunca ellerim. Ah ellerin!Ki köklerime indikçe dünya cennet dünya oluyor,dünya gül açıyor gülüşünde. Kopart içimden sök at ben'i.Sen kalayım.
Şiirde hayata sığınanların hayatın ittiklerinin acılı kaderleri paltoyla ayaklardaki yaralarla simgelenmiş.Ve bütünlaşmak üisteyenleri ruh dünyası.Şair duyuşu gereği hemcinsleinden farkılı bakar ve farklı tadar.Doğusu da budur.Mısralarınızda Yavuz Bület Bakiler'in özleşleşme diyebileceğim diğer nesneyle bütünleşme arzusuna yakınlık kurdum nedense .Ya da gecenin bu vaktinde yorgunluktan algılayamadığım yerler oldu. Sağlıcakla kalınız
adım adım arşınladım caddeleri
senden bir iz vardır diye..
Sokak lambası nerval yasında iken...
Kurgusu,duygusu ve imgeleri ile çok özel bir şiir di...
kutluyorum...
Sevgiler...