Devrân
Be hey ağlayan maral!
Sorulmaz mı devran aheste Dürülür defter tek celsede Sen yaz şimdi suçumu deste deste Uyan bebem uyan. Ay ıkınır acısını Yığılmış bacak arasına tünerken gün Yıldız yıldız son bulur sözün. Gün doğar ellerime Bir yüzü kan Bin yüzü yalan. Güneş vuracak daha Uyan Ala dağlar kusar öfkeni dayan Bir nefes değil mi ki bunca yaşanan Eser geçer boran Dayan . Yıkılsın gurbet gurbet içime leşin Gücenmem kaderim derim Onmadım ömrümce gülmedim Acıyı kardeş eyledim Hangi derenin suyuydu rahmine dolan Bunca acıyan kanayan? Çağlar atlarını dört nala koşan Ben kalmışım oysa anadan üryan. Güneş yakacak derini uyan. El olan ağlar bağrıma vurdukça Gurbet benden ayrı il oldukça Ağla bebem ağla. Mor dağlara keklik saldım Bülbül ölmüş bahçeme daldım Deremedim kanlı elim yakanda. Kırklar durmuş selde semaha Ben durmadım cennet mekanda Gülsün yüzüm bir kez cihanda Uyan bebem uyan. |