Hiçbir şey değişmez durup dururken,
Dostluğa bir adım atmak gerekir.
Dal yeşil kalır mı, kökler kururken?
Rahmet pınarından tatmak gerekir.

Bülbülün çektiği ah ile zârdır,
Hayırla anılmak en büyük kârdır,
Sılayı rahimde bereket vardır,
Gelmeyen olsa da, gitmek gerekir.

Nasılda meleşir koyunla kuzu,
Muhabbet, hayatın tadı ve tuzu,
Bir küçük tebessüm eritir buzu,
Azdıran iblise çatmak gerekir.

Yarınlara dair hayaller kurup,
Görülen rüyayı iyiye yorup,
Daima mazlumun yanında durup,
Güçsüzün elinden tutmak gerekir.

Yükler hafiflenir, bazen bölerek,
Bin can yaşatılır, bir kez gülerek,
Gelecek şifayı Hak’tan bilerek,
Verilen ilacı yutmak gerekir.

Hakkın kelamına uyduğun zaman,
Helal lokma ile doyduğun zaman,
Başını yastığa koyduğun zaman,
Huzurlu olarak yatmak gerekir.

Sorular bitmez ki; nedir, ne için?..
Varlığın yanında, hükmü yok hiç’in,
Yepyeni bir güne başlamak için,
Bir güneş misali batmak gerekir.

Sevgiler yüzeysel çoktan beridir,
Gönül kazanmanın tam da yeridir,
Bedenler ölse de, ruhlar diridir,
Ebedi dostluklar gütmek gerekir.


Sabri Koca