Sabrımı tüketti hüzünlü yıllar.
Yol uzadı, ben usandım, yorgunum.
Taşımıyor yükü ayaklar, kollar.
Yol uzadı, ben usandım, yorgunum.

Elde malım da vardı, fırsatım da.
Hep zarar eyledim alım, satımda.
Çok taşıdım dostlarımı sırtımda.
Yol uzadı, ben usandım, yorgunum.

Geç gelen mutluluk, çabucak gider.
Geride bırakır sonsuz bir keder.
Çok bekledim amma gülmedi kader.
Yol uzadı, ben usandım, yorgunum.

Dertler alıştı ya; terk etmez beni.
Rüzgar sert esince deler yelkeni.
İmdat isteyenler, bekler gelmeni.
Yol uzadı, ben usandım, yorgunum.

Yağan yağmurla toprak yıkandı.
Kapılar kapandı, ışıklar yandı.
Sokakta görenler kimsesiz sandı.
Yol uzadı, ben usandım, yorgunum.

Halâ yollardayım, şafak sökecek.
Ağaçlar kuruyup, yaprak dökecek.
Gören küçümseyip, dudak bükecek.
Yol uzadı, ben usandım, yorgunum.


Sabri Koca