Ömür merhalesi iniş çıkıştır,
Bir arada yürür sevinçle hüzün.
Bazen bahar olur, bazen de kıştır,
Apayrı yeri var; yazın ve güzün.

Silmekle çıkar mı alın yazımız,
Söylenir şarkımız, çalar sazımız,
Olgunluk çağında düşer hızımız,
Küllenir üzeri; ateşin, közün.

Gençlik çağlarında kan hızlı akar,
Rüzgâr gibi eser, kor gibi yakar,
İnsanın başını belaya sokar,
Farkına varılmaz yokuşun, düzün.

Damlalar birleşir göle dönüşür,
Bendini yıkarsa sele dönüşür,
Gönüller yanarsa küle dönüşür,
Faydası dokunmaz teselli sözün.

Öfkeyle verilen karardan sakın!
Sevgiyle eylenir uzaklar yakın,
Hayırla anılan izler bırakın,
Asla kirlenmesin, pak kalsın özün.

Herkesin suçunu açığa vurma,
Toplumun içinde hiç onur kırma,
Kendi nefsin ile övünüp durma,
Tahtından düşersen, kızarır yüzün.

Mevsimler değişip vurmadan hazan,
Çalışıp, çabala rızkını kazan,
İnsana yakışan; ahlâk ve izan,
Kimsenin malında olmasın gözün.


Sabri Koca