İKİ AyrI MEvsİmN YAğmuru...
Biz iki ayrı mevsimin yağmuruyduk seninle,
Bir türlü kavuşamazdım damla olup her tanene… Bir gün hazan mevsimi bitip bahara kucak açınca yeryüzü, Usuldan dağıttın su taneciklerini.... Sen yağdın,ben uzaklastım Bulutların arkasından bakakaldım.. Aşık oldun bir yeşil yaprağa ’O’ an hazan yağmuru olup İçimden sarartmak geldi onu, ama yapamadım /kıyamadım/ Seni hissettiğinde ben bir kez daha yandım… Ama o ateşi yağmur olup yıkayamadım… O an açtım ellerimi Allah’a… Ve böylece bahar da ilk düşen dolu tanesi ben oldum aslında… Sen yağarken karıştım tanelerinin arasına… Ve yok oldum dayanılamaz acım kucağımda… |