ÖZLÜYORUM
vakit’ i ne kadar
durdurmak istesek de geçiyordu yılların dimağımda kazıdığı çıkmazlarda gülüşün namert bir riyakâr gibi kaçıyordu yürek vaveylalarımdan hicranın ilk göz yaşı gibi olmayacaktı ya ! bütün ömrüm kalmak mı zor ? gitmek mi kor ? sorularına muhatap olsa da yokluğuna tahammül bela mı belaydı izin vermiyordu visal’ ima perde duvarlar hala sönmeyen bir sevdanın ardından sünepe gibi durmak ne iş ? güneşi öpüyorum odu harlıyorum seni çok ama çok özlüyorum |