Açıldı yine bir gönül yarası,
Gurbetlere salan kader değil mi?
Dostun bile gelmez hâli sorası,
İçimizi yakan keder değil mi?

Hayli olmuş geçip giden şu zaman.
Nedir mâziden bu güne uzanan?
Feleğe çatıp da gamla bezenen
Ömür sanki bir borç öder, değil mi?

Derdi dermanı bir hayat cilvesi,
Zehre çalıyor her dalın meyvesi,
Şu feleğin elem verme hevesi
Belki bir gün kalmaz, gider değil mi?

Uzaklara baktık; şu bağrımızda
Her şeyi bıraktık; şu bağrımızda
Sönmez alev yaktık; şu bağrımızda
Her bir mısrayı kül eder, değil mi?

Ebediyete tek tek çağırmışlar.
Kimleri bizden bir bir koparmışlar?
Şimdi kahpeler dört yanı sarmışlar,
Yürek bunlara kin güder, değil mi?

Bir demlik rahatı hiç bulmayınca,
Huzur bahçesinde yer kalmayınca,
Türk, cihânda mesut da olmayınca
Baht böyle hayata ne der, değil mi?

Bitmez sandıkları hayat bitmişse,
Yıllar ne çok ömrü alıp gitmişse,
Yollar bizi çoktan sürgün etmişse
Bu sitemlerimiz heder değil mi?

|Odlanış, sf.13-14