Onlar var.Dünya yolunun kenarında, Uçsuz bucaksız maviye doğru yükselen Çok büyük, selvilerin sallanışı var Turnaların kanatlarındaki son kızıllık Bulutların şalından bir örtü boyunlarında Yaban lalelerinin kışkırtan çağrısını duyarsın. Dünya yolunda insanlık bir et dalgası gibi geçer. Işıklar zamandan kaybolur gider Gül çalılıklarından kuşlar iner kalkar Onlara ve güllerine karşı merak ve sevgi duyar O kadar yüksekte ve o kadar yüksekte ki âşık olurlar, Sürünen ışığın içinden geçerler sen görmesende Fakat onlar vardır. Vardır onlar kendi alemlerinde Bir et dalgası değil geçip giden, Kalplerinin giderek daha çok aşkla çarptığını hissederler Bilirler her güzel şeyin bir kötü karşılığı olduğunu Gülleri ararlar dikenlere aldırmadan Sadece anı yaşarlar. İnsanlık onları anlamadı Yaratmanın eşsiz tatlılığını bilirler Dünya yolunun kenarında duran ve akan Nehirler vardır şemboylarla çevrili Orada başlar oluşumlar Çok uzaktır bize çok dünya yolunun kenarında Biz gitmesekte, görmesekte Çünkü onlar var. M.Y. |