Ne Zaman Köşe Başında Ağlayan Bir Çocuk Görsem
Ne zaman
köşe başında ağlayan bir çocuk görsem yüreğim cızzz eder yanına gidip saçlarının arasına ellerimi sokasım göz yaşlarını silesim gelir... Sormadan edemem ’’Sen kim ağlattı kim ruhunu yerle bir etti?’’ diye... Cebimde varsa ki çoğu zaman bir sakız bir ufak çikolata bulunur çocuklara hemen uzatırım eline sonra uzanırım yüreğinin derinliklerine... Büyükleri vermese eline hiç bir çocuk silah nedir bilmez iki yabancı da olsalar yine de anlaşır alabildiğine çocuklar kiminde sarı kiminde kırmızı olsa da gocuklar... Ne zaman bir çocuk vurulsa kahpece kalleşçe söver sayarım tetiği çeken ellere sövmek saymaktan da daha anlamlı bir şeyler yapmak lazım derim onlar orada patır patır ölürken ben ne su içerim ne de yemek yerim... Ne zaman bir çocuğun hüznü olsa ben de kalkamam yerimden sevmek varken okşamak varken çocukları ne gerek var dayağa siz sevin ki çocukları gönüllerine girin ki ülke ancak böyle kalkar ayağa... |