Yay teline mızrap vurulmaz ki boş sadağı.
Güneş istesede getiremez sabahı.

Kararmış bir bir renkleri dünyamın.
Hem ne kıymeti olur, aydınlıkta dökülen mısraların?
Harf harf dokuyan nakışı, içimdeki manaların,
Fokurdayıp duran katran denizinden alır.

Geceleri ıslıklı oklar delecek.
Şeytanlar ruhumu söküp götürecek.
Göklerden gelip bukağıları çözecek,
Rahmet meleklerini, bul da çağır.

Öyle garip, öyle mahpus ki ruhum.
Bu yalnız sıklet sadağı savurdum.
Ben bu amansız çekişmeden yoruldum.
Ey vefasız ölüm, Kulakların mı sağır?

Temreni mızrap edelim madem öyle.
Cennetten kovulmuşun türküsünü söyle.
Eciş bücüş bir köşede böyle,
Kursağında öz vatan özlemi kalır.

Kırbacın tadını anlatsın nağmeler.
Yayda dahi dillenir perdeler.
Dünyada cennet arıyorsan eğer,
Gam tarlasında ancak biçilir kahır.

Umudun Kıyılarında med ve cezir.
Aklın sınırlarında Bi intiha seyir.
Kalemi kağıda vurmak değil,
Efkarı tebessümle savmak ağır.

3.6.21