umuda yolculuk
İçimden geçenler, gözümden damlıyor
Dur durak bilmez maziye bakıyor Hüzün durağından geçtim dün gece Unutmuşum duygularımı harabede Benliğimi ararken lüks ışığında Göğe bakıp gülmek geldi son çare, Yol almaya çalışıyorum beyhude Nereye baksam önümü görüyorum İçimdeki kıpırtıdan medet umuyorum Bilet almış duygularıma güya durduramıyorum, Ufka yanmış bir ışık var o da farkında Yol almak, var olmak istemekte Vedasındayım sonsuz belirsizliğimin Son durağım, tren garı, gülen yüzle Hatice Akay |