Kırk-yedinci alayda, şânlı bayrak elinde,
Cephede ön safta, kılıcı dersen belinde.

Genç ve çevik Mehmedcikden, adım geri kalmaz,
"Yavrular" doymadan, ağzına tek lokma almaz!..


Nerdesin êy Gül Pembe, örnek oldun nefere,
Kara çemberle koşardın, seferden sefere.

Yedi domuzcuğu, göğüs göğüse devirdin,
Cabbâr kaman ile, sanki vak’âyı çevirdin!..


Erinmedin Gül Pembe, elinle siper kazdın,
Ölmeye yüz tutan gazâyı, yeniden yazdın.

Şerefli bir not düştün târihe, derdin ile,
Gıbtâ eder şânlı destâna, er kısmı bile!..


Tam sekiz kalem nişânın var, êy Sâfder Hâtun,
Billâh kifâyet etmez, versek de ton ton altun!..

Yara-bere demeden, gersin geri cepheye,
Savurdun gavuru, gâh dereye, gâh tepeye!..


Nur’ânî Âyetleri, hıfzından hiç silmedin,
Fuzûlî kelâm nedir, Allah için bilmedin.

Gel gör ki êy Gül Pembe, nisyâna yüz tutuldun,
Oysa ki sen her hâl üzre, münevver bir kuldun!..


----------------------------------------------------------------------



Nene Hâtun, Rahime Hâtun, Halîme Çavuş,
İğneli Pembe Hâtun, Kara Fatma ve daha nice
(İsimlerinden bî-haber olduğumuz)
şânlı Hâtun Kahramânların Rûhları şâd,
mekânları Firdevs Cenneti olsun.