‘’Uyumadığım gecelerin sabahında
Gözaltlarımdan mor çocuklar doğardı.
Mor çocuklarıma ninni söylerdi sabah ezanları
Fırtınada ters çevrilen şemsiyelere benzerdi
Duaya açılan avuçlarım
Avuçlarıma kar yağardı
Kimi zaman tipi…’’(Alıntı)

Rengi veda olan ela sabahlığı yaz uykumdan
Firar eden üç beş yeknesak cümle.
Çürük düşler saklı avurdunda gecenin
Kaç koçan mısır yedim de
Dinmedi gagaladığım kara saatleri.
Öksüzdür muhtırası iç sesimin
Koyudan gözlerine yağan karı görmedim sanma, yabancı
Yerlisi olsan ne ki kalbimin?
Hüzün ırmaklarında yüzmek nedir, bilir misin sen?

İç acılarımdan inşa ettim bu şiiri
Şiirler ihtiva eden göğün motiflerinde
Bir doğdum bir öldüm gün ertesi
Bir karanlıktı madem beni bekleyen
Beklediğine değmedi gecenin
Mateminde mevsimin
Bir yaz akşamında saklı kara karınca misali
Yürürken çıkan ayak sesim
Sadece duyulur Rabbimin nezdinde
Yetmez içimdeki rüzgârın da düşer yolu Mevla’ma
Kıt kanaat geçinirim de
Kıtlıktan çıkmış gibi severim ben
İnsan neslinde bir soytarı addedildiğim malum
Dişimi tırnağıma geçirdim de geldim bu yaşa…

Yaşa yaşa bitmedi yasım tasam
Ah, içinde neler saklıdır Nisan tasımın
Mutluluk bir hurafeymiş, yabancı
Sen de geldiğin gibi dön ülkene.
Rengim soluk bu aralar
Çiçek olmama izin vermedi insanlar
Dikenlerimle dönüyorum eksenimde
Evhamlı bir sevgiyle dokunurken insanlara
Bak, artık kaçar oldum
Ve de naçar
Öykündüğüm bir Allah’ın kulu da olmadı bu yaşa kadar.

Hüznümü mazur görüp
Maruz kaldıklarım gelir de dilimin ucuna
Korkarım Rabbimden:
Ya O da unutup da beni dönerse ardımdan
Kimler tutar yasımı?
Kimler sayar alacağım yaşları?
Sakarım, yabancı ben severken.
Sekerim de bir bir yürekten yüreğe uzanan
Köprülerde sıkışıp kalmış bir araç gibi
Külüstür motorunda hüznün
Beylik sözcüklere de sığınmam hem
Beyhude olduğunu bilsem de severim coşkuyla
Lakin bir o kadar vazgeçtim kendimden.

Ya, sen kimin nesisin?
Sökün eden yüreğindeki düşlerden fal tutsam
Açar mısın fincanın tabağını?
Varsın söyleme ne çıktığını
Bilmezsin sen hem:
Çıkınımda saklıdır kaderim
Kederin motifler işlediği rüzgârı bir kere sahiplendim ben
Nereye savrulduğumdan da kime ne?
Beynamaz bir esintiden kaçıştığım doğrudur
Elbet Rabbime koştuğum da
Artık bir saniye bile kalamam ben bu dünyada, yabancı.
Ya, sen dünyanın neresinden geldin de?
Şerh düştün yüreğime.
Varsın söyleme yerini yurdunu
Haydi, tut elimi uçalım başka iklimlere
Sadece sevginin yaşadığı ve yaşattığı özgürlüğe kanat açalım.
Kanarsak da kanalım, yabancı
Kandırmadığımız sürece yerimiz saklıdır cennette
İçimde yaşattığım yeşerttiğim de cennet de cabası.