ÖLÜMÜ GİYDİMKaranlılar vakur adımlarla damlarken yüreğime Sırtımda beslediğim gözyaşlarım ağır geldi bedenime Ve bir sancı çığırı verdi belimden İstanbul’da ölmeyi Silvan’da yaşamayı Yani ölümü, ölüp de yaşamayı özledim Beyazlara süslenerek ölümü giydim bu gece Söyle kara yazmalı anam bu kaçıncı ölüşüm Ve bu kaçıncı dirilişim Yoksa ölüleri dirilten İsa mı geldi dünyaya Ağlama duvarında gözyaşlarımdır ağlayan baba Sen belki bilmezsin ama ben hep geldim sana Lakin ben tam gelirken sana Hak itti beni dünyaya Ey sırtına her dokunuşumda sırtımı hançerleyen dostum O kefenleri yırtan Ve mezarından beyaz bir gül gibi açılan Ölümünün avcısı benim |
O kefenleri yırtan
Ve mezarından beyaz bir gül gibi açılan
Ölümünün avcısı benim
şiir=isyan yumağı..
ferman gibi asıldı acem camisine Silvanın...
yüreğinize sağlık..