örtün üzerimisen gittin ya buz dağlarını yığıp üzerime sensiz sessiz sedasız vedasız ardında bir ateş çemberi bırakıp bir rüzgar olup estinde gittin içimin ölen yanlarına ağlıyordu sağ kalan yanlarım içime çekip kokunu süreceğim sancıyan sol yanıma diye seni nefes nefese bekledim şimdi neredesin bilmiyorum sadece hayalin asılı retinamın heybesinde intiharlar birikiyor hücrelerimde ufka aydınlık saçan gözlerin yok artık kimbilir şimdi kimin gözlerinde ey gecenin sisli koynunda beni unutup giden yar ey saçlarımı ağartan hüznüm kirpiklerimin zapt edemediği çile şelâlem sensizliğe adanan şiirler gözlerimin tentesinden düştü düşecekler gecenin harlı volkanlarına duyun artık beni ateşle kovalanan mağrur yıllarım yeter artık söndürün ateşleri güzel günlerle örtün üzerimi Hülya Çelik |