UMUT MU BIRAKMAM SENİ
Umudu zihnimde sakladım yüreğimde büyüttüm,
Ne oldu da zihnime isyan yüreğime kahreyledi; Ne kadar gece varsa papatya gibi koparıp parçaladım, İsyanda gözün kaldıysa neden yüreğimi boşa harcadın; Gün doğarken kucakladım gün batarken bırakmadım, Havadan mı kaptın bunca nemi hiç mi bana acımadın; Dön gel sanadır bu sevda bak yüreğim solacak yoksa, Kar tepelerinden yalın ayak geçerken aşkımda sen vardın; Boynu kırılası zaman aldatılmış kız gibi bana bakıp ağlarken, Geride kalan yılları almamı istemiyor sana emanet bu can; Duvar dibinde unutulmuş çocuk gibi özlemle bekliyorum ben, Akşama varmadan yetiş dayanamıyor bu can solacak her an; Istıraplı günleri verdim yele savurdum kalburla taneler kalan, Toprağa değdi ayaklarım ekelim taneleri sığırcıklar konmadan; Bir ömür daha gitti yalnızlık mısralarında sözcüklere harf olan, İnat etme birlikte yazalım bu kitabı herkes okusun umut olsun adı! Erol KEKEÇ/22.05.2021/19.53 |