" t "seni anla(t) mak; yüzünün kokusu, gözlerinden damlarken, ıslanan gamzene; kuruyan ırmağı saklamak, !- fakir bir sesin; !- ucuz çığlığıyla sevişmek, gülüşüne ölüşü değmeden tenime... aklım üryan; yürek çıplak gecenin, en / tarisi, sadece o boşluğu doldurdun, - " evet ; !!! - " hayır, seni anlamak, boşluğun karanlığında dizginlenen sırlara; seni anlatmak, kendi sonumdan, kendi soluma.... seni anla(t) mak; zamana diktiğim, vakitler gibi, hayali, ismi yarım kalan doğumun, en sancılı şiiri, ruhumun eklemlerinde sızlayan, yorgunluk kadar sa acı ve ani... seni anlamak; ölümü yutkunmak, yakmak kundagımda bu şehri, gök harfleri silmek mısralardan, hece hece yağmak, toprağın rahmine, yok oluşu sana benzetmek; en çok da, kendi sonumda, kendi solumda, yalnız sabaha uyanmamak düş/ künlüğün inadına, seni anlatmak var, dilimden kemiği sıyırıp, kum saatinden doğarken gün, kendi sonumdan öte; sol yanına, acı ve ani ... KADAVRAMIN" düşleri; karan |