YALNIZ DEĞİLSİNBen her zaman seninleyim Seni bırakmıyacam Seni seviyorum Çok tanıdık geldi bu cümleler değil mi? Bir zamanlar bizi dünyanın en mutlu insanı olarak hissettiren bu sözler Şimdi acıyı derinlerde yaşamamıza sebep olmaktan başka hiç bir işe yaramıyor Oysaki gözlerimizin içi gülüyordu bir aralar Hiç bitmesin sevilen bir şarkının başa sarılıp dinlenilmesi gibi Sürekli tekrar etsin isterdik kulağımıza fısıldananları Sevdik dökülen her gözyaşlarına rağmen Özledik çektirilen her acıya rağmen Bağlandık yaşatılan her şeye rağmen Yaptığımız en büyük hataysa delicesine güvenmek oldu O kadar çok güvendik ki gözlerimizin önündekilerini göremedik Belki de görmek istemedik Bazen de ileriyi tahmin edebildiğimiz halde Şimdide kalıp kendimizi kandırmayı tercih ettik Karşımızdakini olduğu gibi kabullendik Aşk ta bu değil midir zaten Gözün görmediği beynin algılayamadığı kulakların işitmediği kalbin hissettiği Varlığını unutup varlığıyla yaşamak Evet zamanında kendimizden vazgeçmiş hayatımızı birini mutlu etmek uğruna adamış olabiliriz Fakat dostlarım şunu da öğrendik ki Bu kimsenin umrun da değil senden bir tane daha yok Olamayacak ta Senin kimseye ihtiyacın yok Sevmek için de sevilmek için de Sadece kendin ol kendine güven ve emin ol ki Kendine sağlıycağın güveni sana hiç kimse sağlayamaz Hayat ilk olarak kendini yok sayanları harcar... |