Araf
Senden sonra girdiğim o çukurdan çıkmak,
Saplanıp kaldığım o bataklıktan kurtulmak Epey bir yıl çaldı benden Fakat gün geçtikçe biraz daha yol almaktayım Günden güne iyileşmekte, dinmese de azalmakta acısı Gidişinle ruhuma saldığın çaresiz acıların Bir çaresi yoktu gidişinin evet, Sarılmayı seçtim bende sensizliğin soğuğuna Ve yıllar boyu titredim o karanlık soğuk kuytuda, Tütünümün ateşiyle ısınmaya çalıştım, dumanıyla nefes almaya Ve sen gideli altı yıl oldu baba Yalnızlığın hala ilk gün ki gibi alev alev yanmakta Fakat alışmış olmanın rahatlığı ile korkusu arasında bir yerde araftayım Evet araftayım ve yolumu bilmiyorum Sanırım ele geçirmekte ruhumu usulca Alışmanın ve kaybolmanın tuhaf korkusu Bildiğin gibi değil... Ahmet Aytaç |