Seni ilk gördüğümde hissetmiştim,
Kaderim olacağını, hayatımın her bir anına sızacağını
Ve ruhuma ilmek ilmek işleneceğini
Bir zamanlar demiştim ki içimden
İzin ver bana o gözleri seveyim
Sanki duymuş, hissetmiş gibiydi bana bakışların
Sonrası yangın, senin gözlerinden kalbine aktım ve yandım

Senden sonra dağıldı tüm karanlıklarım
Tüm çıkmazlarım sana giden yolar haline geldi belki de
O çocuksu neşen tüm cihana bedel oldu biçare gönlümde
Fakat korkmuyor değilim,
Sende gördüğümü bir başkası görecek diye
Korkarak, korktuğum kadarda cesurca seviyorum seni
Bana bu denli durmaksızın yazdırandır benliğin, eşsiz ruhun
Ve tek nefesle sarhoş eden kokun, şiirler dökülen gözlerini unutmamak gerek tabi ki

Ben yazmayı pek bilmem sevdiğim
Yalnızca sevdan şu biçare gönlüme dert olduğu geceler yazar çizer karalarım
Lakin şafak sökene kadar yazsam ne fayda
Koray Avcı özetlemişken tek bir cümleyle sevdamı,
"Derin bir nefes ki aşk sana benzer" dediği yerde
Bağdaş kurdum, yudum yudum içmekteyim seni

Seni sevmek uzun bir yolcuğa çıkmak gibi
İlk durakta Cemal Süreya ile koyu bir muhabbet içindeyim
Sonrasında Özdemir Asaf ile tartışmak sevda hakkında
Son olarak ise Nazımdan aşkın tanımını dinlemek ve bir kez daha sana aşık olmak,
Ve her gece usanmaksızın tekrarlanan bir yolculuk bu
Seni sevmek koskoca uygarlıklara kafa tutmak gibi
Ve amansız bir savaştan yara almadan çıkmak
Kısacası seni sevmek, ölüme kafa tutmak gibidir sevdiğim



Ahmet Aytaç