bir fabl denemesi
düşbağını kokladı kırlangıç
öksesiyle göğü çizdi, yırttı dogmatik girdaplarıyla çilesini haykırdı kükürt dumanı süzgece hiç bu kadar yakışmamıştı ölüm, dedi, aydınlık ahbabı küheylan bir böceğe yuttu onu azımsanmayacak iştahıyla huriler hep böyle severdi işte krizantem duyulu omurgasızları iki büklüm yatan eşiği ezdi geçti koca ayaklı karınca ülküsünü umdu kilerin neminden sanırlardı ki esrik şamdanlar keskin dişli birer canavarlar pre-historyada güldü geçti koca ayaklı karınca duyargalarından buldu yolunu karanlıkta |