hep sen gül
sen hep gül
avurtlarında yavru bir kuş taşıyan annenin mahçubiyetiyle gözlerinde çingeneler dolansın evsizlere değen hor sözler bulansın kan ve şekerle dolsun yanakların hep sen gül kardeşlerin ararken mızıkaları sessizce üflerken nefeslerini asma boynuna işkenceni bu gece parlak bir broş tak onun yerine göğsünde utansın karanlık gece varsa, ay da var yeter ki sen hep gül |