...SENSİZLİĞE SÜRGÜNÜM....
Gidişinle yıkılan bu şehirde;
kaçıyor uykularım benden. gecelerim firarda ay ışığı düşman bana yokluğun varlığıma vurulan en ağır pranga sensiz ne yaparım buralarda ? Ne kadar çok isterdim... ardından giden baharla beraber gözlerine son defa bakabilmeyi gözlerindeki umudu...hüznü... belkide kendimi görebilmeyi ümit ederek.... Sensizliğe sürgünken yanıyor içimde geceler gelme beni öldürmeye sevgini gönder yeter...! |