Kırgın Kuşlar
Tanıdık seslerin uzağında bir avuç karanlıkmışım sanki, günü güneşi özleyen, anlamsız beklentilerle yalnız.
Dokunsam saçlarına, çoğalacak ölüm Kuşları dokuyacağım gözlerimde Uzak uzak bakacağım hasretine Biliyorum; Kanayan yerlerimden kabuk bağlayacak Yeniden direnişim İzi geçmeyen hatıralarla dolu Çünkü; Umut dediğin, yalancı baharlar gibidir Yüreğinden dökülen insan Gün olur sökülerek düşer Acıya değil de inanca yenilirsin O vakit, susarak büyür ağaçlar Dallarına mevsimler konarken Gölgesini yitirmiş yalnızlıklarla 05/2021 |