Dışarısı Kadar Üşüyorum
Penceremde morarıyor güz
Dışarısı kadar üşüyorum Sesinde rüzgar uğultusu Odamda kar-çamur... Küfrediyorum yalın ayak duvarlara Geçimsiz bir boşluk yüzümde patlıyor Kanımda bozarıyor renkleri, çiçeklerin Yine de açıyor çaresiz Sahipsiz mezarların kalıntılarında, korkak Dişlerimde kamaşan ateşin, hırsı Yağız günlerin avlusunda tutsak Penceremde morarıyor güz Dışarısı kadar üşüyorum... 02.01.2019 Trabzon Murat Demirci 2 |