Aydınlık yarınlara yürü çocuk derken
Bana yazgıdan bahsetmediler
Yapayalnız yürüdüğüm bu yollarda
Dikenli ayrık otları ellerimi kanatıyor
Param parça yüreğim
Bu; ne üzgünlük nede pişmanlık
Bir kırgınlık var kendime karşı
İnan kendimi adam etme umudumu kestim.
Ne asiliktir yaşama,  nede hayata
Nede zaman adlı kahpeye tutunamayışım.
Ne alıp ne de verememektir şeref denen
haysiyetsizden.
Adaletin tecellisi kaç okka eder ki
Davulun tozu kadar’sa demokrasi
Hangi ellerde, hangi kalem yazmıştır yazıyı
Günah nedir, sevabıyla nasıl yaşanır ömür
Dedim ya kendimi adam etme umudumu kestim.
Beynimde tecellisi mümkün olmayan
hesaplaşmalarım
Hesabımı tutturamadığım deli hallerim
Uslandıramadığım bu asi gönlüm
Tesellisi mümkün olmayan ayrılık acıları
Yüklenirken sırtıma yamalı aba misali
Taşıyabileceğimi bana sormuş mu?
Elimi ayağımı çektim artık kendimden
Kendimi adam etme umudumu da kestim
Artık ne alacak nede verecek kalsın.
Ne ise sevabıyla günahıyla yaşam da
Sonuna gelmek üzere  zaman,
Zamanın koynunda adam olmak
Deli takvası....
Züğürt tesellisi...
Akıllara durgunluk....
Ama hayat ögretmendir, ögretir be ustam
Öğrenirsin önce eyvah dediğin şeylere.
Sonra eyvallah demeyi.
Öğrenirsin önce kadere isyan ederken
Sonra kabullenip her şeye hazırım demeyi.
Öğrenirsin önce gülerken
Sonra ağlamayı.
Öğrenirsin önce taşıyamam sandığın dertleri
Sonra hamalı olup içinde taşımayı.
Öğrenirsin önce benim başıma gelmez dediğin şeylerin
Sonra bir bakmışsın hepsi gelmiş başına.
Öğrenirsin önce insanları
Sonra insanların insanlığını nasıl vurduğunu.
Öğrenirsin önce dünyanın rengi
Toz pembe zannederken,
Sonra kahpe rengi olduğunu.
Artık kendimi adam etmekten vaz geçtim
Hayatı öğrenince, artık çok konuşturmaz
Tek kelime öğret diline EYVALLAH diye.
Merak etme o bulur yerini
Kimine minnet olarak gider
Kimine küfür olarak..!

NOGAYTÜRK