İMAJINI İÇİR BANA
gecede
Ateş Böceklerinin yanıp sönen şulesi yelin o canhıraş sesine yürek mi dayanır gel düşümdeki çifte tellim imajını içir bana yada beni bitir gülüşlerin bir tek cesetleri kaldı avuçlarımızda çaresizliğin kıymıkları battı boğazlarımıza ne yapsak, ne etsek kötü kokuları sığdıramadık anlağımıza boş yere uçmuyor bu vaveylalar yakamozlar inadına hayata küsmüyor etrafımız paravan kördüğüm olmuş yaşam baktım çırpınıyordu deniz bir acıya dolayıp benliğini belki de dinginliğini arıyordu mahur bir bestenin efsuna volta atan imkânsızlıklarında İstanbul’un iki yakasında ise ben seni |