[ Bir kursun gibiydi can alıcı sözlerin
Ve gözlerin
En dipsiz kuyuydu yüreğin
en karanlik yeriydi gecenin
Olur olmaz  düş gibiydi
Bıçaklar saplardim karanlığa
Karanlık duvarlara örerdim
Yalnızlığı urgan urgan
Sandalyesine tekme atardım
Her gece olduğu gibi
Yine asardim hayelleri...

Celladı olmuştum bir anda
Karanlığın yanlizligin
Sarhoşu  gibiydim
Icmedigim kadehlerin
Ve senin
Pencereleri yoktu gecenin...

Güneşi aramazdı saatler
Saatlerce beklemezdi
Sokakta ya da evde
Beynimde dolaşırdı
Bütün bu hengâmeler
Ayak sesleri
Susma bağır
Soğuk Taş duvardı ya hani
Kör  sağır ....

Düşsem de kanamaz dı,dizlerim
Her carptigim
Çakıl taşlarına
Yürek yangını vardı ya hani
Canım da yanmaz dı
Utanırdı yakamozlar
Bir feryat ki ahir zaman duyarda
Saatlerin sesini gecmezdi sesim
Sığınıp gölgesine
Titreyen nefesim...

Muamma acıların
Tarifi yoktu
Cümlesi yok kitabı yok
Sabahın kör karanlığı
Güneşin kor sıcaklığı
Akşamın zor olduğu
Gecenin zifir yanlızlığı
Kış ayazı gibi sertti
Ölüm kadar mertti..

Ölüm neydi bilmiyorum ama
Senin bildiğin gibi değildi
Ölüm
Diri diri canlı canlı
hergun...
her nefeste
yeniden olmekti... ]