Saklasam yüreğimi içine,
gecenin
Sarip sarmalasa karanlık,
Yıldızları savurup
Billur billur,
Tacını yapsam ellerimle
Ve kopsa gök yüzü
Içimden yırtılarak
Akıp süzülsün  samanyolu
Bütün  kederlerim le
Bütün kahirlalarim la
Bilmiyorum ki!
Güneş dogar mi yine
Sabah olur mu, yuzum de..
Bilmiyorum
bu kaçıncı sabahim
Sahip çıkar mıyım yine
Günahların picine

Tatmasam yemişlerin acısını,
Yakmasaydım keşke
Geçmiş günlerimi
Içimden çıkara bilse idim
Ben olan beni,
Uçurtma gibi ası  verseydim
Yelpaze mi.....
Mavilerin üstüne
Güneşle toplasaydım
Hayallerimi...
Bedenim ruhumdan, olsaydi
ibaret....
Olsaydı rüzgarlara yoldaş
Kanasaydı gözlerim
Belki ağlamayacaktı
Gökyüzü...
Belki bir kelebeğin
Kanatlarının rengi olacaktı
Olmayacaktı içimde
Hengâme....
Olmayacaktı başka bir gök yüzü
Çekmeyecektim...
Bu dünyanın sancısını

Bir suya yazılsaydı
Yırtardım bütün boş sayfaları
Ne kadar beyaza yazılcak varsa
Yazardım siyaha...
Yazardım rüyalarımın
Düşlerine...
Ü şeni verseydim...
Üşümezdim belki
Yanarken dünya denen
Narına cehennemin...
Mezarlarını basmışım
Bağrıma...
Ve cennetin...
Ve selametin...
Ve baş ucuma kazilsaydi
Kefaretinin...
Çektiği acısını

Çekilen dert, o dur ki
Yakma sin
Acıtma sın canı
Bütün duvarların çöker 
Içerden içerden
Çeken bir can
Sebep bir can
Ve dünya için
Bütün bu hengâme
Ve insan....
Olmak zor imiş