GECELER
GECELER
Kapanın çatlamış dudaklarıma Naramı dilimden alın geceler Sarılıp beşikten kundaklarıma Karaltı döşeğe salın geceler Duvarlar çekilir odalar büyür Hayaller dizilir acılar uyur Arımdan kaçınma! içeri buyur Küçücük dünyama dolun geceler Şakağım bembeyaz duman mı? duman İçerim kor olmuş bedenim harman Acı bir rüzgar mı? gördüğüm zaman Saçımda zil siyah kalın geceler Ah sakla beni, beni göm kendine Derdimi de sarıp bedenine Üstümde kara gömlek, kefenine Bir lahza mutluluk olun geceler Hüzün ne kahrolası sigaraya, nede şu zalim gecelere benziyor. ne kadarda çekilmez olsa, ne kadar da sabahlar olmayacak desem de yinede geceleri bazen sabahlara bir pencere gibi açıp! umudumu bir tül perde kadar rüzgarına bırakıyorum ama hüznün gecesi ne umut kabul ediyor ne özür nede bitmek tükenmek biliyor.Ya candan vaaz geçeceksin yada seve seve aynı olun yolunda gideceksin . işte ben öylesine bir boşluğun içinde boş gözlerimle boş bir uçurumu seyretmeye alıştım, demekten başka çarem de yok zaten benim her gece sabaha ektiğim adını umut sandığım ve ilk cemre düşer gibi, kalbime düşürdüğüm bu yerden birde bakıyorum ki sarımsı dikenlerden başka bir şey yeşermiyor. Bedeni yolum, dalı kaderim, ucundaki diken ise dertlerim dir, benim çilemdir kokusu hasret, rüzgarı ağıt gibi parçalar yüreğimi..... ve her gece soluduğum o, HÜZÜN............................... olur Adem YAZICI |