Sebeb-i HilkatGönül gözün körse gözler neylesin Güzellik görmekte bakmakta değil Muhlas’ın dildeyse sözler neylesin Güzellik yapmakta yıkmakta değil Dışarda bir yoksul açlık çekerken Sırtını dönenden kime ne fayda Aldırmaz tavrıyla, boş boş bakarken Aç mıdır, tok mudur, alır mı kayda Sokağa atılmış onlarca hayvan Aç susuz dolaşır insanlık nerde? Fetvayı diline dolayan insan Küfrân-i ruhuyla; inayet yerde Dünya’ya gelmekte nedir ki gaye? Aklı veren Rabb ki, amacı nedir? Sunulurken bize, lütufkâr paye, İlmine erenin kârı kimedir? Karıncanın yükü kendine ağır Tepeden bakıp da hiç küçümseme Kötü bir yüreğin heybesi kahır Kahırdan ikrâh et hüsran eyleme Soluduğun nefes aynı nefestir Hiç ayırmaksızın bize veren kim? Şeytan’a uyduğun anlık hevestir Onlarca nimeti bize seren kim? Derinden bir düşün aklını yatır Bir toz zerresiyken karıldık suyla İğneyi önce sen kendine batır Huzura varılmaz habis bir huyla Kardelen Sebeb-İ hilkat;Yaradılış sebebi. Küfrân;Nankörlük İnayet;İyilik, Kayra Muhlas;Devamlı ihlâs sâhibi olan. Habis;Kötü, alçak, soysuz (kimse). |