OYSA BİZ BİR MANOLYA KOKUSU DÜŞLEMİŞTİK
geniz’ imiz de bir hicran ağlıyor
denizin dalgalarından habersiz umarsızlığın harında yaralar kabuk bağlamıyor jurnalinde de kimisi aya gider kimisi yaya az mı pantolon eskittik kıç üstü kaya kaya namert bir sevgi ise boca ettiğimiz işte kazma işte kürek gömün bizi böyle sevdaların toprağı bol olsun gözü de kör oysa biz bir manolya kokusu düşlemiştik gök gürültüsü değil hani bir rüzgâr misali esecektik serin serin ve olacaktık kendimizden emin |