Çekilmez Kulu Kaldım
Seni bana anlatan, gül yüzüne bakarak
Bitmez acılarımdan, çekilmez deli kaldım. Her gece karanlıkta, aşkına mum yakarak Gözyaşlarım içimde, geçilmez seli kaldım Bütün günahlarını, ben boynuma doladım Aşkın hayal olsa da, sevdim sana ağladım Bir küçücük busene, ırmak oldum çağladım Söyleyen sana dilde, içilmez gülü kaldım. Saçların dağılırken, rüzgârında savruldum Ne büyük bir afattın, ateşinden kavruldum Bir ceylan olmuşun da, gözlerinde vuruldum Kaderi hasret yazmış, kaçılmaz yolu kaldım. Makamı saba oldum, söyledikçe dillerde Ağlamak çare değil, bülbülde har güllerde Huzura gel meşkinle, sallanalım dallarda Bir gönül sevdasına, uçulmaz yeli kaldım. Efkârlar da yücesi, seversen gönül dağıt Bu dünyada bitmeyen, bendeki sana ağıt Ey felek! Canım alda, değirmeninde öğüt Bir vefasız defterde, çekilmez kulu kaldım. 05/04/2021 İskenderun |
Tebrikler muhteşem şiirine ve yüreğine