GÖZYAŞI
Ağlamak nedir çok iyi bilirdim de
İçim yangın yeriyken buz kesmiş gibiyim artık Ağlasam, ağlayabilsem içimin yangını bir nebze olsun sönecekken, Ben içimdeki feryatlara kulak asmıyorum artık... Oysaki hiç susmuyor, kavgam çok büyük şu yalan dünyayla Hayat akıp giderken ben çaresizce susuyorum Önceden kapı arkaları ağlama duvarımdı, Gözyaşlarım ise yoldaşım İnsanoğlu işte kıymet bilmiyor Meğer ağlayabilmek ne büyük meziyetmiş... Ağlayabilsem geçer belki ? Az da olsa huzur kapımı çalar, misafir olur ruhuma Hayatın beni gözyaşlarıma bile hasret bırakacağını nereden bilebilirdim ki... Şimdilerde sokak sokak duygularımı arıyorum Kendinden bir parça ararken de kaybolabiliyormuş meğer insan... |