KALBİMİN KARANLIĞI
Kalbimin karanlığında yalnız bıraktın beni
Yalnızlığı iyi bilirdim aslında Ama senden sonraki yalnızlık gömdü beni toprağa Oysa alışmasaydım kokuna Tutmasaydım ellerini Belki daha kolay olurdu unutmak seni Unutmak dediğime de bakma sen En zoru da hatırlamak seni Hatırlamak hatırladıkça daha çok yanmak Bir türlü söndüremediğim bir yangın Bir türlü dindiremediğim bir acı bu Bilmezsin sen gerçi Ne kadar tariflesem de bu yangını Sen görmeyen gözlerin, Duymayan kulakların sahibisin... |