Girmeyin Kanıma
GİRMEYİN KANIMA
Sabret aşkım, geleceğim yanına Yeter bu hasret, tak etti canıma Girmeyin yeter, girmeyin kanıma Yol verin gideyim, o nazlı yâre Öldürüyor, şu gurbetin havası Başımda var, bir Allah’ın belası Sanki filim gibi, dertler galası Yol verin gideyim, o nazlı yâre Yeter çektiğim, bu dert çile yeter Yol alırsam eyer, o yollar biter Bu can o yar için, ölüme gider Yol verin gideyim, o nazlı yâre Ayrılıktan yana, bir söz veremem Gidiyorsan eyer, gitme diyemem Neden ayrıldık biz, onu bilemem Yol verin gideyim, o nazlı yâre Sen bu dert ile, başa çıkamasın Ateş olsan, kimseyi yakamasın Kurulu yuvayı sen, yıkamasın Yol verin gideyim, o nazlı yâre Dert çile çekmekle, oldum serseri Kırıksa kalbim, dinlemez kimseyi Hata senindir, bırak o küsmeyi Yol verin gideyim, o nazlı yâre Daima ağlattın, ne zaman güldüm Dermanı ararken, çileyi buldum Her yeni bir dertte, acemi oldum Yol verin gideyim, o nazlı yâre Bu çektiğim, acıdan daha beter Çektiğim çiledir, bu bana yeter Yetti o hasretin, burnumda tüter Yol verin gideyim, o nazlı yâre Bir gün gideceğim, yol verse dağlar Sensiz Midayet ‘in, gurbette ağlar Sevdiğim duymasın, karalar bağlar Yol verin gideyim, o nazlı yâre (0181) Ekim 1979 Şair Midayet Kara |
Geçmişe yolculuk yaptıran keyifle okunası ve yerli yerinde bir şiir... Kutlarım.
Saygılarımla...