Yazgıdan Üleştirilenler (GAZEL)
Ağacı tutan; aşı yapandır,
O, aşıdan budak salandır Ağacı kurutan; ağı sarandır, O, ağudan çiçek sarmaşıktır Balayı beleyen; gözleyendir, O, kucağı ayrılık kesmeyendir Belayı bileyen; görmeyendir, O, bıçağı ekmek kesmeyendir Göğe uzanan; avuçlara dolandır, O, nuruyla güneşi tutuşturandır Yere çakılan; ayakları dolanandır, O, tuzuyla leşlerini kokuşturandır Yazın ısıtan; sarıya boyanandır, O, yazıda boy atan buğdaydır Kışın üşüten; darıya dadanandır, O, yangından mal kaçırandır Sözü veren; gözü bağlanandır, O (t)özü ile bağdaşandır. Sözü yiyen; közü savurandır, O, külü ile ayrışandır. Kalemi gülen; kâle alandır, O, içimizi açandır. Kalemi kesen; kaleyi aşandır, O, içimizi acıtandır. Yarayı iyileştiren; yaraları üleştirendir, O, yâri gülüştürendir. S(y)N |
Şiir, her bir beyitte kendi içinde mânâca büyüyor, muhtevasındaki derinliği ile etkiliyor.
İnsanın kendini tanıması, insanın kendini onca güçlükle sınaması, insanın kendinde çoğalması…gibi bu şiir.