TEBESSÜM
bir akarsuyun
alevli köpüklerinde kayboldum kederlerimi süpüren rüzgarı bir dağın yanan ağzında buldum. duyulmamış sesler vardı kayalardan taşlardan ısıran dikenlerden ve sıcağın bıkkınlığı her yerde kanatları bu yüzden düşmüş serçelerin bulutlar yorgun yağmurlar dargın geç geliyor şehirlere kuşlar gün doluyor kendi boyasıyla tüm renkleriyle uzaklaşıyor yalnızlığımı da alarak acıklı bir veda gibi güneş gözlerinden kan damlıyor batıp gidiyor ve gece oluyor göz kırpıyor yıldız dolu gök dolunay ve yakamozlar büyülüyor ışıltılı şehir yalnız bırakmıyor gecenin denizi boş durmuyor sahile vuran dalgalarla oturuyorum kıyıya çekili boş sandallar gibi buruk bir tebessüm atıyorum… Mustafa kaya 24.03.2021 / üsküdar |