Göz kapaklarım ikişer beyaz çizgiyle açılıyor
Onlara neden daha iyisini gösteremediğim için kızıyorlar

Ellerim üşüyor ve ayaklarım kasılıyorlar
Karşıma geçmiş nedenini sormak istiyorlar

Gözlerim akıyor durmadan ve parmaklarım acıyor
Onlara bunun sebebi olan şeyleri yenemeyeceğimi söyleyemem

İnsanlar karşımda tüm beklentileriyle, savaşmam için can atıyorlar
Onlara yorgunum diyemem

Başımın ağrısından başka bir şey düşünemezken de
Günümün sakin geçmesini bekleyemem

Kimseye de hiçbir şey kanıtlayamam ama
İnsanların elleri her yerde, gözleri üzerimde, düşünceleri bana benimkilerden daha yakın
Hiçbirini kovamam ve cevaplandıramam

Ve kalbim çıkıp yerinden sorular sormak istiyor
Şimdi umursamazlığın ve sakinliğin zamanı
Rol yaparak günlerimi geçiremem ama
Hiçbir şeye de cevap veremem