Gözlerim yollara takılı kalır gün boyunca
Postacı beklerim kederli yollarda
Yüreğinin sıcağında yazılan mavi mektupların
İçime serpiştirdiğin ihtiraslı öpücüklerin
Özlemle dokuduğun satırlarına kavuşmak isterim
Bisikletli postacı çantası ile göründüğünde
Coşkularla koşarım kapı önüne
Kalbim küt küt atar, heyecanım dorukta
Pembe bazen mavi zarflı mektubun geldi diye..

Aşkını gergefine nakış nakış işlenen duyguların
Yüzümde güller açtırır sevda kokulu satırların
Tenimden lavanta kokuları uçuşur
Defalarca okuyup bitiremediğim mektubunda
Mavi bir gül siyah ile asilleşen endamın karşıma geçer
Dünyanın en mutlu erkeği olurum seninle...

Umutla beklediğim bisikletli postacım
Yanımda durmadan acı selâmı ile çekip giderken
Uyku haline bıraktığım dağımın lavları harekete geçer
Yüreğimde tetikleyici depremlerim başlar
Unutulmuşluk sendromuna girerim
Gözlerimde yaşlar, dilimde yanık türküler
Yıkılırım asırlık çınar gibi oracıkta
Enkaza döner gönlümün pınarı, çölleşir baharım...

Ne olur beni mektupsuz bırakma göz bebeğim
Bitap düşmüş, harap olmuş ayrılığım
Sonsuzluğun kapılarını aralarken
Vuslata küsen mektupların yanıp gül olsun
Benim düşlerime katık olan mektuplarını esirgeme
Gözlerimi yolarda bırakma sakın
Sen benim hayat kaynağım, ömrümsün
Ay yüzünde kendimi bulduğum
Gün doğarken dualarıma sardığım alın yazımsın..

Zafer Direniş
...

Karabulut