Oy leylim leylim!...Hiç uymadım ki! çok erkenciyim şehrin yanan ışıklarına ne diye bileyim Gele gide daha rüyaların pabuçları eskimemiş yastığıma damlamış alnımdaki terler Yani bir yanım geldiğine kına yakarken bir yanım yakam da silkelenen öfke de yaralı, kanat pervane kısmım yerin dibine girsem bile uçuş iznim yok sokaklara nede ev damlarına Zamansız yağan yağmur damlaları penceremi tükürüğe boğuyor en azından Yarabbi şükür ben aklındayım Bedenim iğne ucunda delik deşik çürüğe ayrılmış iyi niyet diğer yarım eksi bir derece de Şu şairliğin tabiatı kurusun içim parçalandı kulağı kesik bir gazetede en son okuduğum Ahmet arif şiirine Oy leylim leylim gözümü kırpmadan sevmişim seni, derken bile Benlik bir şeyin tartıda gramı yok kendime ağır bakım gerek yazgıları ters ,düz edilen çocukluğa ergene uyanan aşklara tüh tüh maşallahlardayım Aaah! ana dilimin oğlu uyu sen sayma beni parmak ucuna bu şiir sadece bir dünün devam idi… 09-03-2021 İST |
yerin dibine girsem bile
uçuş iznim yok sokaklara
ne de ev damlarına
kanaviçe tadında o ilmek ilmek işlediğiniz şiriniz harika bir şiir tüm şiirlerin gibi kutluyorum seni şairim selam ederim kalemine şağlık kal sağlıcakla nice şiirlere