romanlardaki aşk mağduru kadınlara senin ismini verdim,
aşkımdan ve aşktan mağdur kalmayasın diye

yaşadığın şehir bensiz, yaşadığım şehir sensiz
birbirinden ne kadar uzak olursa olsun
ruhlar kendi gecelerinin yıldızlarında elele tutuşuyorlar
sana sarılamayacağım uzaklık yok bana
baksana kalbim dönüp dönüp sana bakıyor
kalbimin sahibi sensin!

ne zaman elime bir kitap alsam
sayfalar kanat kanat olup
beni sana uçuruyor.
yazgı böyle bir şey
ne çok şey yaşadım diyordum, yaşamadığımı sende gördüm
nar ağaçlarının gölgesinde
yanyana uzanmadan
yaşamak yaşamak mı?

kısacık bir hayatın upuzun öyküsüyüz biz
hayatlarımızın birbirinden habersiz yaşadığı zamanları ne çok
ve beraber yaşayacağımız hayat daha kısa
bunu ikimizde biliyoruz.
birbirimize kendimizi ifade etme biçimimiz bu bizim.
sadece sevmek

bu şekil sevmek
insanca sevmek
zamansız sevmek
ruhen sevmek

her gün ve her nefeste özleyerek sevmek
bir gün biraraya geleceğimizi söyleyen hayata inanarak sevmek
bizim yaptığımız bu
sadece sevmek.
hepsi bu kadar işte!

birbirimize kendimizi ifade etme biçimimiz bu bizim.
sadece sevmek
yine de
bazen
tanrının
yalnızlığı bizim için yarattığını düşündüğüm oluyor.