BU HAYAT.Şöhret neymiş bize ne gerek. Hep fakirlere çarptı bu yürek. Teselli ettim kendimi ah diyerek. Bana hiç benzemedi bu hayat. Yıllarca içimi kor ateşler sardı. Benimde yaşama hayalim vardı. Dertlerin bir türlü kesilmedi ardı. Yıllarca köle yaptı beni bu hayat. Gözümde coşar sanki bir dere. Saygıyı sevgiyi koyduk bir yere. Kalmışım garip bilmem kaç kere. Acımadı bana bir gün bu hayat. Fehmi., Şerefimle yıllarca ben çalıştım. Ekmeğimi fakire kırdım bölüştüm. Bozuktur düzene bende alıştım. Böyle gelmiş gider bu hayat. |