"Asımın Nesli" derken hakikatti sözleri.
O gariban yaşarken unutmadı bizleri.
Şairler meclisinden, silinmez ki izleri.
Memleket sevdalısı, vatan deyip ağlayan.
Milletine gönülden, sevgi muhabbet duyan.

O " Garbın afakını" "çelik imanla" ördü.
Yurdumda kurtuluşu, halkın gücünde gördü.
Gece gündüz durmadan, özgürlüğe at sürdü.
Vatanın sevdalısı, bu millet için yanan.
Bir fani idi ama göklere çıktı iman.

Bir hayal dağı değil, gönüllerde Kaf Dağı.
Her şeyden üstün tuttun, ayyıldızlı bayrağı.
Şühedaya adadın, vatanda her toprağı.
Memleket sensiz olmaz, yürekte vardı iman.
Gönüllerde büyüdün, oldun kutsal bir vatan.

Akif geçtin tarihe, değişmedi nöbetler.
"Hilale korkma" dedin, şehitlere rahmetler.
Ne düşmanlar son bulur ne de biter Mehmetler.
Işık yaktın bu yurda, kandilin Hak nurundan.
Bizler fatiha sunduk, kabul etsin Yaradan.

Çanakkale kutsalı, Süleymaniye makber.
Söylenecek çok söz var, kıymetli, paha eder.
Kürsülerde bir hatip, meydanlarda cengâver.
O İslam’ın aşığı, her an Rabbimi anan.
Üstadların hamisi, Şairül Azam olan.
07.03.2021 Muammer KARS