AYRILIĞIN KAÇINCI RIHTIMINDA
Akşamın kızıl renginde
Gözlerini anlatır hüzün şarkıları. Ben acıları kalbime gömerek Ellerimi uzatırım umutla Yaratan’ıma... Sapsarıydı Eylüller , baharın dallarında Mevsimler bir gelip bir gidiyordu. Kimseler sormuyordu halimi Karanlık gecelere sığınmıştım üstelik Bilmem ayrılığımızın kaçıncı rıhtımında. Zamanı yüreğime sarıyorum bir yerde Ve büyüyordu özlemlerim. O körpecik yüreğin Merhametsiz ellerin zincirine vuruldu. Gözlerime yağıyor senin yağmurların Bazen doğan güneş, bazen uçan bir kuş Umutlandırıyor seninle dolu yüreğimi. Belki... belki diyorum Açılır ansızın umut kapıları Ağlayarak uyuduğum Gecelerin sabahında. Akşamın kıpkızıl renginde Alıp başımı gitmek istiyorum uzaklara. İçimde sırıl sıklam şarkılarım Çığlık çığlığa ölüyordu... Meğer ne zormuş böyle yaşamak Çıka gel, çıka gel ne olur bir akşam Sensiz gözyaşlarım tükendi. Aygün Deniz 6.3.2021 |