USAREGökyüzümün haresi Her şiirin usaresi sendin Gittin söndü afitap Dilimde bin bir türlü figan Efsunlanmış gibiyim Ayaklarım taşımaz beni gönül bitap Sen gideli beri Gözlerimden düşen her sarhoş katre Yüreğime hep balyoz gibi iner Bivefasın zalim,apansız gittin Artık pencereme baykuşlar tüner Bu birdenbire gelen çarpan kahreden firak Elem kokan bir kalem bırakırken elime Bu şiir anmadığım adına yazılmıştır İnleyen hatıralar düşürse de dilime Sevdamın yekparesi Vaktiyle her derdimin çaresi sendin Gittin infial oldu Emsali yok bu gidişin tarihte takvimde Şimdi dermansızım Gülistanım harap artık güller de soldu Sen gideli beri Şiirler artık intihara meyyal Şarkılar geceye hüznümü inler Sensizliği koyup boş kadehlere Gönül kör kuyulara adını ünler Sessizliğin koynunda hiç dillendirmesem de Unutulmaz meseldir ismin yedi iklime Bu şiir anmadığım adına yazılmıştır Gözyaşıyla hece hece kelime kelime Muhammed Mehmet GÜL |
Az kalsın bu şiiri kaçıracakmışım,
gerçi ne farkeder ki Dostum, diyeceksin! Hayır, benim kıvancım şu olacak;
geçmiş yorumlarımın yerindeliği belgelendi, bundan kendi adıma
değil elbette, senin adına bir övünç çıkartacağım!
Beni yanıltmadığıın için, bırak bu saatten sonra birazcık da ben
mutlanayım be Şairim!
Yeter artık, yine görüşürüz; unutmadan, hızlı yol alıyorsun Dostum!
Dostçakal.
Müjdat Eraslan.