çığ yangını// . . . adım, tadım kalmayalı dilimde, göç olalı renkler gözlerimde çok bulut biriktirdim çok göğümün kirpiğinde yer gürültülü sağanağım benliğime devrilse de güneş gölgelerime çiçek açmam, açamam artık tülüme, pencereme bir yanım kıştan kalma korkularım bir yanım çığ yangını keşkelendikçe zamana üşüyorum sayfa sayfa kimi zaman hoyrat bir rüzgar kimi zamanda hırçın bir deniz olsam da eşkıya geçişim uçurum dahi olamadığım dağlara yol ektikçe tabanlarıma nasır biçtim eski kafalığıma nedendir bilmem ama karıncalar hep öyle der bana aşk, sevda nedir, ne değildir bilmem ben tüttürdükçe geceyi türkülenmeyi bilirim..ha birde, adının, kokunun değdiği her ezgide sancılanan kalbimi… . . . // ilhanaşıcımartikibinyirmibir |
Kuru toprağa düşen yağmurun yangın gibi